Το 551 μ.Χ., δύο Βυζαντινοί μοναχοί μετέφεραν λαθραία αυγά μεταξοσκώληκα στα κουφώματα τους από την Κίνα. Έκτοτε η σηροτροφία εξαπλώθηκε μέχρι τις νότιες επαρχίες της Ελλάδας. Με τα χρόνια το Σουφλί έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη για το εξαιρετικής ποιότητας μετάξι του, το οποίο εξαγόταν στη διεθνή αγορά ως πρωτογενές προϊόν αλλά και ως ίνα.

Στα χρόνια της ακμής του, το Σουφλί αποτελούσε ένα εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο που έδωσε ζωή στη γύρω περιοχή. Αρκεί να αναφέρουμε ότι μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα κάθε σπίτι ήταν χώρος σηροτροφίας. Η εμπορία φρέσκων κουκουλιών γινόταν σε ένα εμπορικό κέντρο που λεγόταν «Χαρέτσι». Οι δημοπρασίες διήρκεσαν δύο εβδομάδες. κλαίει» φώναξε «HAARETS», που στα αραβικά σημαίνει «το ε ο της συμφωνίας». Μέρος της παραγωγής παρέμεινε στο Σουφλί για να καλύψει τη ζήτηση των ντόπιων μεταξουργείων αλλά και τις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής. Thι2 κεντήματα και το χειροποίητο υλικό προοριζόταν για οικιακή χρήση. Η παραγωγή ινών και χειροτεχνίας για σκοπούς πώλησης ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940. Παρά την απειλή του τεχνητού μεταξιού και άλλων συνθετικών ινών, το Σουφλί παραμένει διεθνώς γνωστό για την κορυφαία ποιότητά του 100% αγνό μετάξι.